Verslag PK Aflossingen - Deel 1

24/08/2024 - Gooik - prov kamp aflossingen

Onze 36 teams eisen 22 medailles op …

Plaats van de afspraak was dit jaar de Pajottenlandse gemeente Gooik, aardig ver weggestopt in de Zuidwestelijke uithoek van onze provincie, dus m.a.w. alweer een pittige trip vanuit onze ROBA-regio, geheel aan de andere zijde van Vlaams-Brabant. En toch mochten onze collega’s van ACP niet klagen over de aanwezigheid van onze Aubergine-grondtroepen, want met 36 teams waren we alweer veruit de grootste delegatie van allemaal, zelfs een heel pak groter dan de thuisploeg, die 22 ploegen wist warm te krijgen voor deze jaarlijkse happening. Onze vrienden van Tienen, RCT, eveneens komende vanuit die andere hoek van de provincie, deden met 17 ploegen ook een stevige duit in het zakje, en ook vanuit Leuven, DCLA dus, trotseerden 15 teams de wegenwerken op de autostrade aan de brug van de afrit richting Winksele. Verder zagen we de truitjes van DAC (12 ploegen) OEHalle (12), Pegasus Londerzeel (11), Atlemo (11) en Sparta Vilvoorde (11 teams) passeren tussen het mooie clubhuis (zijn we jaloers op …) en de piste zelf, en met die 11 stuks klopte Sparta hun buren van VAC, alweer netjes, die zelf op 10 ploegen bleven steken. Reken daarbij nog de 8 teams van ACKO en de 2 kwartetten van BAV en we hebben meteen alles opgesomd wat daar in die verre uithoek zocht naar een parkingplaatsje… Wat dat laatste betreft, was het haast een zegen dat clubs als Bertem, Grimbergen, Olympia Londerzeel, Machelen en Opwijk totaal hun kat stuurden … Goed voor de wanhopige chauffeur, maar gewoon een doodzonde voor de atletiek in onze eigen provincie.

Niet alleen stonden we geheel bovenaan qua grootte van delegatie, maar ook wat betreft de medaillescore bleken we de absolute nummer één. Met 22 stuks, waaronder 11x goud, 8x zilver en 3x brons, waren we een maatje te sterk voor onze Leuvense vrienden, met 13 stuks, DAC 9 medailles, en RCT die 8 stuks eremetaal wisten binnen te halen. De vergelijking met vorig seizoen gaat natuurlijk niet op, want toen streden we in Betekom voor eigen volk, met op die legendarische meeting welgeteld … 200 ROBA-atleten (na een hevige promotiecampagne…) die maar liefst 59 ROBA-teams wisten te bevolken. Dit jaar hadden we heel wat minder reclame gemaakt, en toch werd het wederom een zoveelste succes.

Wat het verslag betreft zijn we met twee aan de slag gegaan, zijnde Jo Wittevrouw die de pupillen en miniemenreeksen zal doorlopen (zie het 1° artikel), en ondergetekende, die de overige wedstrijden voor zijn rekening neemt.

De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat niet alle nummers qua bezetting even sterk waren, en ook qua spanning lagen de uitersten een heel eind uit mekaar. De atlete die dit laatste het best illustreerde was Liselot Smolders, die zowel de 4x800m als de 4x400m voor haar rekening nam, en die 2 koersen waren wat de ‘publieksbeleving’ betreft, nu niet bepaald een kopie van mekaar. Op het langere nummer hadden haar 3 medeatleten Noor Peeters, Merel Geerts en de benjamin van het pak, Joke Tytgat zo’n dominantie tentoongespreid, dat Liselot eigenlijk via een relaxed duurloopje de zaak had kunnen afronden, wat ze evenwel niet deed, uit respect voor de vele ROBA-supporters.

2u15’ later stond ze voor een 2° maal op het tartan, alleen moest ze deze keer werkelijk haar tenen uitkuisen om diezelfde zege binnen te halen. Al snel werd het duidelijk dat het een pittig gevecht zou worden tussen het VAC-kwartet en ons sterk team, bestaande uit Charlotte Coene, Lotte Huenaerts, Hannelore Hecq en dus Liselot als slotloopster. Gans de koers door was het een gevecht op het scherpst van de snede, maar stilaan wisten de groene VAC-dames toch een kloofje te slaan, en dat beetje bij beetje uit te bouwen, zodat Liselot een pittige achterstand moest dichtlopen.
             
Maar het lukte haar finaal, zoals bovenstaande foto van onze topfotograaf Sven duidelijk weergeeft, maar ze moest echt wel tot aan het gaatje gaan … 3’59”33 was hun eindtijd.

Tot die 4x400m voor dames had de zon het nog voor het zeggen, met een heerlijk weertje tot gevolg, alleen de wind hield zich overduidelijk niet aan de afspraken, en blies met een kracht die ver de maximumgrens van +2m/s overschreed. Dus op de 4x100m liep de ene atleet tegen een ware muur op, terwijl aan de andere zijde de collega er een deugddoende ruggensteun gratis bij kreeg.
Alleen een kleine 5’ na de bovenstaande foto van onze vier 400m-dames brak even de hel los, en stormde iedereen het fameuze clubhuis binnen, inclusief de starter. Gedurende enkele minuten gingen de hemelsluizen abrupt open, en daalde de temperatuur meteen enkele graden.
                             
Tussen deze foto, met de sterklopende Mathis Van Roosendael op kop, voor Benjamin Smets, en die foto van Liselot daarnet, liggen amper 10’, maar toch lijkt het gefotografeerd te zijn op een volstrekt andere meeting en tijdstip. Onze teams van de 4x400m konden na een korte pauze in de regen hun onderling duel, en dat met de rest, uitvechten, op een door en door natte piste. Finaal zou het team van Benjamin het pleit winnen, met naast zich nog Kasper Bottu, Timo Vandeuren en de beresterke Liam Dreesen. Geen mens die zich nu nog herinnert wanneer Timo voor het laatst op de piste verscheen, maar deze amper 400m durende comeback deed ondergetekende toch meteen terug buitenlopen, weer of geen weer!

In diezelfde koers leverde ons 2° team, bestaande uit de snelle starter Mathis Van Roosendael, Senne Caers, José Huybrechts en Toon Demarsin een ontzettend spannende strijd met de 4 jongens van Atlemo. Mathis zette Senne perfect af bij de eerste stokwisseling, en Senne en José haalden werkelijk alles uit de kast, om Toon in een nog strijdbare positie te plaatsen. Deze laatste verkreeg dus de eer om het zilver mee naar Oost-Brabant proberen te loodsen, en hij slaagde daar wonderwel in. Op een werkelijk schitterende wijze maakte Toon het af, met amper 2 tienden van een seconde in ons voordeel … Knap gedaan, jongens!

Voor de meest spannende wedstrijd van de dag mochten we gaan aankloppen bij onze cadetten jongens, meer bepaald bij het viertal Jarne De Wilde, Milo Caers, Thomas Vandewaetere en slotloper Jarne Rymenants. Op basis van hun eerder gelopen chrono’s zaten zij in het A-team, al wisten onze jongens van het 2° team, zijnde Tobias De Vos, Daan Everaerts, Bent Artoos en Jomme Swinnen lange tijd aardig in de buurt te blijven. Tobias en Jarne zaten in mekaars buurt bij de eerste stokwisseling, alleen was de 1° loper van ACP er als door een wesp gestoken meteen vandoor gemuisd, en leek de gouden plak behalen toen al meteen een delicate opdracht …

Onze 2° lopers, zijnde Milo Caers en Daan Everaerts, deden er alles aan om het gat niet groter te laten worden, en Milo wist daarenboven zich op fraaie wijze te ontdoen van de rest van de concurrentie, inclusief zijn clubvriend van het 2° team. Onze 3° loper, Thomas Vandewaetere, had maar één opdracht voor ogen, en dat was die ruime achterstand proberen te milderen, zodat onze laatste man nog enigszins kans op slagen had. En onze HERA-man nam die taak perfect op zich, want bij de laatste wissel was de slaagkans van Jarne geëvolueerd van ‘mission impossible’ naar ‘moeilijk, doch nog haalbaar’… Ruim 650m duurde het vooraleer onze man uit Begijnendijk die verduivelde thuisloper bij de kraag had, en dat had hem zoveel energie gekost, dat het in de laatste recht lijn nog dreigde mis te lopen tijdens die zenuwslopende zij-aan-zij-spurt… Vanuit de zijlijn werd er fameus geroepen, en één stem gaf hem extra kracht, namelijk die van de supporterende Robbe Vandamme. Onze sterkste cadet op het afstandgebeuren is nog aan het revalideren van een voetblessure, maar deze strijd van zijn clubmakkers wou hij live meemaken, en dat bleek een schot in de roos.

Jarne had om één of andere onverklaarbare reden deze estafette-titelstrijd uitgekozen tot zijn absolute hoogtepunt van het seizoen. Ja, hier in Gooik moest het gebeuren, hier zou hij op het toppunt van z’n kunnen presteren, en meteen dat provinciaal schildje binnenhalen, zijn … allereerste schildje. Wel als je dat dan finaal kan waarmaken, zeker op z’n manier, en met dank aan die andere Jarne, Milo en de stijlrijk lopende Thomas … ja dan kan je die 2 maanden durende vakantie haast niet mooier afsluiten. Knap gedaan gasten!!

Datzelfde geldt trouwens ook voor onze 4 andere jongens, Tobias, Daan en de 3° en 4° loper van het stel, namelijk Bent Artoos en Jomme Swinnen. In zo’n aflossingskoers moet je maar hopen om zo lang mogelijk in het wiel te kunnen blijven van directe concurrenten, maar naarmate de wedstrijd vordert valt stilaan alles uit mekaar, en moesten Bent en Jomme het in hun eentje zien te klaren, wat ze trouwens ook met veel overgave deden.

Terecht poseren ze dus mee, samen met hun 4 winnende collega’s, op bovenstaande foto, alsook onze reserve-atleet Benne Rottiers (rechts onderaan, oprechte dank voor het meekomen !) en hun trouwste supporter, Robbe, rechts bovenaan.

Over 4x800m-wedstrijden gesproken, het zag er lange tijd naar uit dat we zonder cadetten meisjes team zouden arriveren in Gooik, maar dat was zonder ons ‘meerkamp-gezelschap’ gerekend, die 2 dagen voor het afsluiten van de inschrijving nog een smeekbede richtten tot Paul, om hun alsnog in te schrijven voor de 4x800m. En zodoende zagen we Imke  Storms, Ana Sueters, Sarah Prenen en Bette Van Rompuy het stokje hanteren op de afstand die ze tijdens de meerkamp liever niet zien opduiken. Dit experiment leverde trouwens zilver op, want de DCLA-girls waren een tikkeltje te sterk, maar de thuisatleten kregen wel het deksel op de neus , in de strijd om de 2° plaats.

We zagen trouwens dit viertal eerder op de dag ook al de piste betreden, zij het niet in dezelfde samenstelling. Sarah, Bette en Ana konden op Cato Cauwenberghs rekenen voor een koers over 4x100m, en Imke werd gekoppeld aan 3 andere HERA-meisjes, zijnde Finn De Coster, Charlie De Clippel en Nete Maes, met als doel zo lang mogelijk in de slipstream te blijven van ons A-team bij de cadetten meisjes, zijnde Nina Janssens, Fien Peeters, Noa D’Hollander en Ella Hauquier. Alleen pakte dit iets anders uit, want van deze 4 dames geen spoor op het erepodium, daar achter hun namen het alleszeggende drieletterwoord … ‘DNF’ verscheen. Geen nood … als we 3 weken geleden in Parijs zelfs wereldtoppers de mist zagen ingaan, dan mogen onze cadetten toch ook zeker een misser incasseren. En Imke, Finn, Charlie en Nete redden nog enigszins de meubelen door fraai 2° te worden, na Pegasus Londerzeel, maar voor Sparta Vilvoorde, hun clubvriendinnen van team-C, de RCT-meisjes en het team van ACP.

Die ‘DNF-code’ zorgde er niet meteen voor dat onze 4 meisjes bij de pakken bleven zitten. Dat ging trouwens ook niet, want om 15u was hat alweer ‘werken geblazen’, ditmaal op de dubbele afstand.
Op die 4x200m wordt alleen onder de noemer ‘alle catg’ gelopen, waardoor Ella en Fien het gezelschap van Anneline Smets en Noa Joos kregen aangeboden. 9 teams maakten hun opwachting in de verzamelzone onder de tent, en 3 daarvan kleurden aubergine.  

Uiteindelijk bleken de dames van DAC een fractie sneller dan ons viertal (zie foto), maar mocht het in een ‘rechtstreeks duel’ zijn uitgevochten, dan hadden we mogelijk wel een andere podiumopstelling voorgeschoteld gekregen. Ons jonge kwartet zat in reeks één, en de Dilbeekse vrouwen in de 2° reeks, en dat had alles te maken met de slechts 4 banen die deze piste bezit. De accommodatie is perfect, met een erg mooie omgeving bovenop, maar een kampioenschap organiseren op een 4 baans-piste, ja daar kan je zich vragen bij stellen. Als er bv 5 teams komen opdagen krijg je een reeks van 3 ploegen en eentje van twee… Dit zorgt toch echt niet voor een meerwaarde …

Maar geen gezever en geen geklaag, daarvoor was onze eigen inbreng veel te mooi. Het 2° ROBA-team op die 4x200m, bestaande uit Nina Janssens, Noa D’Hollander, Merel Van Roosendael en Inte Wouters werd finaal 6°, en klopte daarmee ons 3° viertal, Finn De Coster, Silke Storms, Hanne De Ridder en Nele De Cat, die 7° werden. Het merendeel van deze dames hadden we al eerder op de dag aan het werk gezien op de 4x100m, waar we bij de scholieren 2 ploegen wisten samen te stellen. Nele en Hanne werden gekoppeld aan de Diestse meisjes Anneka Mommaerts en Amber Nelis, en zij vielen net naast het podium, na de teams van RCT, 3°, DCLA, 2°, en ons eigen A-team, bestaande uit Olivia Wittevrouw, en het reeds genoemde trio Anneline Smets, Inte Wouters en slotloopster Noa Joos.

Olivia verving hier als startloopster onze even in Oostenrijk vertoevende Marie Vermeulen, en ze deed dat op zulke fraaie en overtuigende wijze, dat ze meteen als 5° dame mee mag naar het fameuze
voorprogramma van de Memorial, op vrijdag 13 september, waarvoor het team al eerder de selectie afdwong. Onder de veilige vleugels van teamverantwoordelijke Inge Bellemans wordt dat zeer waarschijnlijk een onvergetelijk moment voor die 5 jonge dames …!
Tot voor een 3-tal weken zaten onze scholieren jongens ook nog in de running voor dat begeerde ticket op de Memorial, alleen viel eerst Kobe Coenen uit met zijn voetblessure, en tijdens het KVV in Tessenderlo liep Thias van Rompaey een breukje op in het polsgewricht, bij het polsstokspringen, en toen lag die collectieve jongensdroom helemaal aan diggelen. Spijtig want het is een ervaring om nooit te vergeten. Vraag het maar aan onze winnaars op de 4x100m juniors hier in Gooik, namelijk William Celis, Oscar Mues, Robbe Carchon en Kamiel Van Rompaey. Ze waren hier het enige juniorenteam in de strijd, dus die gouden klus was snel geklaard, maar het eergevoel van deze 4 ferme gasten was van dien aard dat ze snel ook AL de seniorsteams van DCLA, DAC en VAC het nakijken gaven, kwestie van dat provinciaal schildje toch wat extra glans te geven…

Op de 4x200m zagen we hen een 2° maal aan het werk, dus in de z.g.n. ‘alle catg’-reeks, en ditmaal moesten ze alleen het hoofd buigen voor de DCLA-mannen. In diezelfde koers waren ook onze 4 cadetten Rune Happaerts, Lucas Dirkx, Tobias Vansweevelt en Desmo Dirkx het beste van zichzelf aan het geven, en vooral voor Desmo was dat een goede zaak, want daardoor kon hij zijn foutje van bij de 4x100m race (iets te snel gestart …) meteen direct rechtzetten. In die 4x100m koers waren naast Tobias en Desmo ook nog Lias Van Alsenoy en Matthieu Maes van de partij, maar onze jongens kregen finaal dus de DQ-code achter hun naam, omdat het tussen Mathieu en Desmo niet vlekkeloos verliep. De eerste stokwisseling tussen Tobias en Lias daarentegen was er eentje uit de boekjes, en toeval of niet … onze fotograaf Sven wist dit alweer schitterend in beeld te brengen … Hij heeft er blijkbaar een neus voor …  

Nu we al het snelle werk achter de rug hebben keren we nog een laatste maal terug naar de langere afstanden, de 4x800m en 4x1500m, en daar lagen achteraf gezien nog 6 medailles op ons te wachten. Zo behaalden onze 4 juniors de gouden plak op de 4x800m, met Toon Demarsin als startloper, gevolgd door Thomas Devroey, Milan De Saeger en Tuur Aerts, die de stok netjes terug overhandigde aan de betrokken scheidsrechter.

Toon nam gans de meute meteen op sleeptouw, zoals bovenstaande foto duidelijk aangeeft, maar naarmate de koers vorderde pakte ons seniorsteam de boel over, met na de broers Kobe en Ward
Delmé ook nog het beresterke duo Yari Zwart en Vincent Laporte. De VAC-heren bleven het duel aangaan met Ward en Yari, en ook in de eerste ronde van onze slotloper Vincent hing er nog een groen-witte schaduw in zijn slipstream. Doch één droge versnelling op pakweg 300m van de meet
was ruimschoots voldoende voor Vincent om de verhoopte gouden buit binnen te halen.

Voor Vincent worden het nu drukke dagen, want als begeleider van jonge beloftevolle Belgische wielrenners zal hij over 14 dagen een actieve rol moeten gaan spelen op het EK wielrennen in eigen land, in Limburg om precies te zijn. Onze 3 andere heren trokken iets na 17u een 2° maal de spikes aan, voor de 4x1500m-koers, ditmaal bijgestaan door junior Tuur Aerts, die ook al een 800m in de benen had.

Hier bleek zilver het hoogst haalbare, na de iets te sterke Brusselse ploeg van BAV.
Op de 3° plaats arriveerde ons 2° team, bestaande uit Lander Van Dijck, Sander Das, Joeri Perdieus en Ruben Van Baelen. Oorspronkelijk stonden deze gasten gepland voor de 4x800m-koers, maar in extremis moest trainer Michael ze nog snel verschuiven naar de 4x1500m, en die operatie deed geen afbreuk aan hun resultaat, wel integendeel.  

We kunnen dit artikel onmogelijk afsluiten zonder onze aanwezige masters te bejubelen. Vorig jaar, voor eigen volk in Betekom, hadden we haast in iedere leeftijdscategorie een winnend team, en dat lag natuurlijk, gezien de verre verplaatsing, nu een stuk anders. Ons M-50 team, bestaande uit Steven De Proost, Jos Derdin, Benny Van Vlasselaer en Wim De Pauw, liet op de 4x800m een fraaie tijd van 9’41”69 optekenen, en ze hielden daarmee de rivalen van Sparta Vilvoorde op een kleine 10 seconden achterstand.

Ons 2° team, bestaande uit Danny Cresens, Nico De Roeck, Dirk Biscop en Rudy Vanden Bosch, kwam als 3 over de finish, en ook zij bleken na afloop content op de geleverde prestatie, althans afgaande op de uitbundige viering nadien. Echt mooi om zien … !         

Kortom, alweer een meer dan geslaagde editie, waar vooraf altijd bijzonder veel werk inkruipt, maar het vreugdevolle samenzijn de dag zelf, met ROBA-volgers vanuit al onze kernen, dit meteen goed maakt, en dat doet het vele mail-verkeer meteen vergeten …

Dank aan … al de aanwezig atleten, jullie maakten er alweer een sportieve hoogdag van !
Dank aan … al de trainers, die het mee in goede banen wisten te leiden !
Dank aan …de vele ouders, grootouders & andere supporters, voor de knappe vocale ondersteuning !
Dank aan … onze aanwezige scheidsrechters, en fotografen (meervoud deze maal) !

Kortom … dank aan allen, wiens ROBA-hart hier weer uitbundig werd verwend !

Rudy

Ter afsluiting nog een korte ‘verdieping’ van het begrip ‘estafette’ …

Estafette is …
                  
… zo en zo altijd een groepsgebeuren ….

zowel ver voor het koersmoment …

Nog wat rondkuieren …
als bij het verplicht verzamelen  …

Waar de ‘ernst’ stilaan overheerst (of dat zou toch moeten …)

alsook net voor de start …

Wie moet er nu in Godsnaam in welke van de 4 baantjes …

maar zeker ook na afloop …
                          
We hebben het gehaald …

Estafette is ook … het aflossingsstokje koesteren …
                              

En het op een zo’n kortst mogelijke tijd netjes doorgeven …
                                       

Om dan als laatste atleet/atlete nog even de … ‘puntjes op de i te zetten’ …
                                 

Estafette is … soms strijden in groep …                     
                       

Maar soms ook zo .. ‘eenzaam’, dat je van miserie mensen opzoekt om te kunnen ‘dubbelen’ …
                         

Estafette is … perfect uitvoeren wat je op de training hebt geleerd …
Zowel in de voorbereiding …
                       
Alsook in de uitvoering …
                          
(zo mooi … mag daarom gerust 2x in één verslag …)

Estafette is … supporteren voor mekaar, zelfs vanuit het middenterrein …
                               
                             
Wat eigenlijk niet mag …
Estafette is  … die lange dag proberen op te vullen …

als scheidsrechter …
                                   
Een Godganse dag ‘één bocht moeten bewaken’, jongens toch …

Als supporter …  iedereen maakt een zwak moment door …
                         

Maar finaal is estafette .. vreugdevol teamwerk … dat je mag delen met de rest van de club!
                                

Rudy