Verslag Marathon Kopenhagen
05/05/2024 - Kopenhagen (marathon)
4 ROBA’s present in Deense hoofdstad !
We zijn wat laat met dit verslag, maar we houden ons er wel aan om de verrichtingen van Liz Romo, Stefanie D'Haen en Siegert Lefevere uit de doeken te doen, alsook de ‘persoonlijke haas’ van Liz, Vinnie Van Puyvelde, niet te vergeten. Deze 4 afstandsfanaten, allen behorende tot ons Berlare-team, waren een kleine maand geleden in Kopenhagen van de partij, op de stadsmarathon aldaar.
Bij Siegert verliep de voorbereiding op deze marathon prima, in zoverre zelfs dat hij tot 2 weken voor Kopenhagen op koers lag om een tijd van onder de 2u33’ te mogen ambiëren.
Maar zoals vaak, op het toppunt van uw ‘fysieke kunnen’ ben je natuurlijk iets meer vatbaar voor ziekten, en ook Siegert ontsnapte daar niet aan. Hij liep één of andere virale infectie op, waardoor hij de resterende trainingen vroegtijdig diende te staken of zelfs oversloeg, kwestie van hopelijk op volledig herstel te focussen. Het werd kantje boordje om nog volledig fit te geraken voor de trip naar de Deense hoofdstad … Vandaar dat onze Berlare-man zeer behoedzaam startte, en tot km-30 was hij goed op weg om rond de 2u35’ te finishen. Siegert stak qua tempo toen nog één tandje bij, maar op dat commando zat zijn lichaam blijkbaar echt niet te wachten, en al de spieren blokkeerden meteen op brutale wijze. ‘Opgeven’ was geen optie, en na twee wandelintermezzo’s haalde hij alsnog de finish in 2u41’, een tijd die Siegert zelf omschreef als ‘zeer ontgoochelend’. Wie hem een beetje kent, weet dat dit geen man is die bij de pakken blijft zitten. Met de ervaring en extra kennis die hij hier alweer heeft opgedaan kijkt onze man nu al uit naar een volgende marathonpoging, waarschijnlijk dit najaar in Eindhoven, waar hij uit is op revanche.
Qua sfeer was het best oké, en ook Stefanie bevestigde dit. ‘Ze gaan mij daar nog terugzien’ zei ze achteraf, ondanks het feit dat het een bewogen verhaal werd daar in Scandinavië. Onze Master had een perfecte voorbereiding achter de rug, met onder meer een stage in Sardinië. Maar net als bij Siegert begon het lichaam stilaan op het ‘moment van de waarheid’ wat op te spelen. Door last in de heup heeft ze af en toe alternatief moeten trainen, en tot aan de laatste avond twijfelde ze nog om al dan niet te starten. Mede dankzij de overtuigingen van vele mensen toch mee vertrokken, want het blijft zo en zo toch een beleving. Meer zelfs, aan de start werd zelfs nog even een emotioneel traantje weggepinkt…
Het originele plan van Stefanie was starten aan 4'05"tempo en blijven aanhouden. Eindtijd: ‘alles onder de 2u55 zou super zijn’. Maar de twijfel sloeg al snel toe, dus diende ‘plan B’ opgestart, zijnde ‘alles onder de 3u was goed’. Al vanaf km 15 km kreeg ze last van opspelende darmen, en op km 32 was uitstellen niet langer mogelijk. … even stoppen aan de dixies. Even dacht ze om daarna nog de resterende 10 km op te pikken met de ‘pace’ van 4'05"’-tempo, maar de veer was wat gebroken… ‘
Het ontbrak me daar, in die situatie, aan nog wat extra motivatie’ zei ze achteraf. Het is gelopen … zoals het is gelopen, en dat is natuurlijk spijtig, zeker daar de conditie vooraf op punt stond. Alles bij mekaar was ze toch nog meer dan tevreden met haar eindtijd van 2u57'45. Nadien werd het lang recupereren geblazen, het lichaam laten herstellen, en die fase is naar we hebben vernomen nog
niet geheel achter de rug…
Onze 2° dame in koers, van zeer nabij bijgestaan door de levenspartner, was Liz Romo. Zij stond aan de startlijn met als doel om onder de 2u45’ te blijven, en daarbij deed ze dus beroep op de immer minzame Vinnie Van Puyvelde. Ja, met zo’n talentrijke persoonlijke ‘pacer’ naast zich lijkt de opdracht op het eerste zicht een stuk gemakkelijker, zeker qua directe steun en aanmoediging onderweg, tijdens de ‘moeilijke momenten’, die nu eenmaal eigen zijn aan zo’n fameus avontuur.
Alleen het is uw lichaam dat moet zien te klaren, welk gedurende die 42km uw metabool programma perfect in balans moet houden, en dat lukte Liz wonderwel. ‘Ik voelde me geweldig sterk’ zei ze na afloop, en dat blijkt ook uit haar 16° plaats in de ‘Elite Women-ranking’. Doodmoe, maar enorm tevreden omwille van de geslaagde missie, passeerde ze de finishlijn in een PR-tijd van 2u44’42” ! Dikke merci aan iedereen die deze geweldige ervaring heeft mogelijk gemaakt, in het bijzonder richting Vinnie natuurlijk…
Rudy.
