Verslag BVV Masters
02/06/24 - Lebbeke - BVV Masters
Ons ROBA-team wordt knap 4° !
Exact 1 jaar nadat we zelf deze organisatie in handen hadden, werden we ditmaal naar Lebbeke geroepen om aldaar de strijd aan te binden met de 11 andere teams in de ‘hoogste afdeling’. Van nog ‘stijgen’ is er dus geen sprake meer, maar ‘zakken’ daarentegen kan natuurlijk altijd. Deinze, na een forfait, en FLAC waren vorig jaar in Betekom de pineut, maar kijk, 12 maanden later won datzelfde Deinze de slag in 2° afdeling, en zal samen met AVKA volgend seizoen ons team wederom komen bekampen.
Vorig jaar werden we voor eigen volk 5°, en kwamen toen een half puntje te kort voor de 4° stek, waar AZW was op geëindigd. Hier in Lebbeke bleven diezelfde atleten van AZW (atletiek Zuid-West met het West Vlaamse Zwevegem als thuishaven) steken op de 11° positie en tuimelen ze dus uit de hoogste klasse, samen met de mannen en vrouwen van RAM, Mechelen, die zo wat gans de dag door achteraan zaten te bengelen. Kortom er hoeven maar enkele belangrijke pionnen in uw team plots weg te vallen, de puntenpakkers zeg maar, om in een scenario verzeild te geraken wat we als grote club echt niet verdienen. Ook wij moesten alweer enkele sterkhouders thuislaten, wat echt pijn doet, maar gelukkig konden we rekenen op nieuw bloed, en die stelden ons absoluut niet teleur. Twee van hen, namelijk Karen Stalmans en Marzena Kania, mochten samen met het meer ervaren duo Bernard Timmers & Walter De Wyngaert stipt om 13u30 de arena betreden, en dat deden ze met verve.

Karen werd fraai 4° bij het speerwerpen, en haar PR-worp van 26m55 was dus meteen goed voor maar liefst 9 punten. Links van haar liet Bernard een 1m45 optekenen, en hij bracht als 8° in de stand nog 5 extra punten in de ROBA-buidel. Rechts van Karen mocht Walter zich uitleven in de kogelring, en dat deed hij met zoveel power,11m19, dat er een 3° plaats uit de cirkel rolde, en vooral de daaraan gebonden 10 puntenscore. Iets verder in het veld was Marzena onze kleuren aan het verdedigen bij de verspringstand, en haar 9° plaats met 3m61 bracht 4 punten op. Kortom een meer dan fraai eerste half uur voor ROBA, en waarmee we ons meteen op een 5° plaats nestelde.

Op de 100m konden we gelukkig alweer rekenen op Andy De Roover, die via een 13”41 en 9° plaats ons 4 punten rijker maakte. De wind blies iets te fel in de rug, maar daar lag Andy niet wakker van, in tegenstelling tot zijn vrouwelijke collega Chiara Dua, die een beresterke 13”85 liet optekenen, maar geen PR-vermelding zag verschijnen op ‘atletiek nu’, t.g.v. die + 2,3m/sec rugwind. De vreugde bij Chiara was terecht intens, omwille van die fameuze chrono, maar de ROBA-supporters om haar heen kregen vooral die extra bonus van 9 punten in de gaten, na haar 4° plaats.

Via al deze resultaten hadden we gelukkig al enige reserve in handen voor de nummers die erop volgden, en waar we beroep moesten doen op invallers met een zeer ruim clubhart. Denken we maar aan Diziana Vangoidsenhoven, Petra Kerkhofs en Nico De Roeck die respectievelijk de 800m, het hoogspringen en het speerwerpen voor hun rekening namen, na het wegvallen van enkele clubgenoten.

Onze 2 dames konden de laatste plaats niet ontlopen, maar hun ene luttele puntje werd door de collega’s met open armen ontvangen, en Nico haalde zelfs 2 punten op. Petra werd vanuit de meeting in Betekom met een privéchauffeur netjes naar Lebbeke overgebracht, en Diziana was als teamleider zo en zo al in die Oost-Vlaamse gemeente present. Ook Nico zei meteen ‘JA’ toen hij hoorde dat de gekwetste Floris (knieblessure opgelopen tijdens de interclub alle catg !) noodgedwongen forfait moest geven. Als we het goed hebben bijgehouden is dat al zijn 3° invalbeurt, en hij blijft het een eer vinden om de clubkleuren te verdedigen, en er zich 300% voor te smijten. Zijn 1° poging was de beste, alleen riep één scheidrechter meteen ‘ongeldig’ , tot grote verbazing van de overige juryleden. En bij zijn 3° en laatste poging was de gretigheid zo groot dat het een volstrekt mislukte poging werd. ‘Te veel opgenaaid’ zei Nico achteraf, in zijn poging om er nog een puntje bij te doen… Het bleef bij 19m62.
Diezelfde clubliefde zien we gelukkig bij onze fondlopers Pieter Verschoren en Karen Van Proeyen al jaren ruimschoots aanwezig. Net als in Dampicourt maakte Karen ook hier de ‘dubbel’, ditmaal op de 1500m en 3000m. Met een mooie 4° plaats op dat kortste nummer, 5’08”39, en een zeer puike 2° stek op de 3000m, 10’20”77, haalde Karen voor ons maar liefst 20 punten binnen (9p + 11p), waardoor het dipje in de tussenstand alweer netjes was weggewerkt. Pieter van zijn kant zorgde voor de enige ROBA-zege in Lebbeke, op de 1500m, en dat door meteen zelf het heft in handen te nemen, en zonder pardon stilaan maar zeker iedereen uit het wiel te lopen. Geheel op zichzelf kwam hij uit op een 4’05”19, en de daaraan mooie bonus van … 13 punten ! Knap vent !

Heel wat atletiekvolgers stellen zich vragen bij de ‘zin’ van zulke mastersinterclub, maar als je gasten als een Pieter in een waar onovertroffen loopstijl over de piste ziet passeren, en met een tempo waar menig senior alleen maar kan van dromen, ja dan begrijp je meteen dat deze mastercompetitie recht van bestaan heeft. Hier werden bijvoorbeeld de 100m, 200m en 400m bij de mannen winnend afgesloten in respectievelijk 10”91, 22”05 en 52”54, dus al de volgers die wat ‘laatdunkend’ reageren op deze competitie, raden we aan om meteen zelf de spikes aan te trekken. Of als je 13m79 met de kogel, of 47m17 met de discus wegschuift als ‘doet er niet meer toe’, dan wordt het hoogtijd om terug zelf de krachtzaal in te trekken.
ROBA stond halverwege de wedstrijd op de 4° plaats, met voor zich Lanaken, het altijd sterke Rieme (2 maal winnaar tijdens de 2 vorige edities), en onze vrienden van DCLA, die toen al over de beste papieren beschikten, om de dag zegevierend af te sluiten. De thuisploeg Lebbeke flirtte met de degradatie, en ook ZWAT Zwijndrecht, Vlierzele en AVLokeren konden zich geen uitschuivers permitteren. ACWaasland, Herentals en wijzelf zaten iets veiliger ingebed, maar toch amper een 15tal punten boven de onveilige zone. Vandaar dat we zeer tevreden waren met de mooie 57”75 van Michael Vermeylen op de 400m, waar hij 8 punten binnenhaalde met zijn 5° plaats. Net als Karen zou ook Lukas Bosmans op eigen voorstel de 2 langste afstanden voor zijn rekening nemen, maar toen hij recent geblesseerd geraakte was het alweer alle hens aan dek om vervanging te regelen, en konden we gelukkig rekenen op fondlopers als een Joris Lambrechts en Kristof Speltinckx. Joris nam de 3000m voor zijn rekening, en hij wist er daarin, na een sterk gelopen race, een mooie 4° plaats uit de brand te slepen, in een tijd van 9’19”72. Vrijwel gans de koers stond hij er alleen voor, met 1 koploper ver vooraan, en 2 concurrenten op een 25m voor hem. De rest zat een eind achter Joris, en vandaaruit hoefde hij eigenlijk niets te vrezen. De 9 punten van onze Diestenaar zorgden voor extra ontspanning binnen het team, en dezelfde geldt voor de 4 stuks die Kristof wist binnen te halen op de langste afstand. Met Lukas erbij hadden we hier normaal gezien uitzicht op 13 punten, maar al na enkele ronden wist Kristof onze harten te winnen, door toer na toer mooi tempo te behouden, wat finaal resulteerde in een fraaie PR-tijd van 16’56”72, en een 8° positie, dus 5 punten. Onze BETA-man was achteraf duidelijk in zijn nopjes met die nieuwe besttijd van hem.

Niet alleen Karen, Marzena en Joris maakten hier hun debuut als lid van het BVV-team, maar ook onze HERA-jeugdtrainer Maarten Van Asselberghs nam voor het eerst deel aan de BVV, en meteen succesvol. Zijn 5m39 bleek het 4° beste verspringresultaat van de 12 deelnemers, en zijn 9 punten werden door Diziana met veel respect aanvaard. Zijn amper 1 maand oude clubrecord M40 scherpte hij dus aan met 17cm. Het was trouwens niet het enige clubrecord dat hier op de schop ging, want de fameuze 28”54 die de reeds eerder genoemde Chiara er uit haar benen schudde, en dat bij een net homologeerbare windsterkte van + 2m:sec, mag netjes in de recordtabel gedeponeerd worden. Deze race zorgde niet alleen bij haar, de lieve dochter en trainer Dirk Wouters voor vreugdevolle taferelen, maar ook bij ondergetekende, die haar knap als 2° zag binnenlopen, en de 11 punten meteen toevoegde aan de voorlopige tussenstand. Andy kwam op diezelfde afstand bij de mannen uit op een 27”00, maar in dat beresterke deelnemersveld leverde dit slechts 1 punt op. Walter maakte net als Lindsy Van Espen de ‘dubbel’ kogel en discus, en na zijn 10p in de kogelring, krikte hij zijn ‘belangrijkheid’ als ervaren teamspeler nog verder op met 8 extra punten, binnengehaald via de 32m44-worp in de discuskooi. Lange tijd zag het er naar uit dat ook Lindsy niet inzetbaar was, door een blessure, maar gelukkig voor ons voelde ze zich net op tijd goed genoeg om mee op puntenjacht te gaan. Zelfs een Lindsy op ‘75% van haar kunnen’ maakte ons 17 punten rijker. In de kogelring kwam ze uit op een 8m57, 6°, en zij sloot de competitie af in de discuskooi met een 26m23, wat nog duidelijk onder haar ‘kunnen’ is, maar hier toch al goed voor positie drie.

En 2x Lindsy, bij het einde van haar draaitechniek in de kogelring, en mooi de discus volgend, na een fraaie uitworp …
Op het ogenblik dat deze laatste mooie foto van onze discuswerpster werd geschoten door onze uitstekende clubfotograaf Sven, waren de 4x400m-mannen al van start geschoten. Aan het reeds genoemde duo Michael Vermeylen, als startloper, en onze puntenpakker Pieter Verschoren als slotloper hadden we nog de trainingsmakkers Wim De Pauw en Joost Grymonpon weten te binden, en die mix bleek alweer te werken. Alle vier kwamen ze sterk voor de dag, en na welgeteld 3’51”93 gaven ze hun stokje terug af aan de jury, en dat als 5° team, op 12 clubs.

Met nog één race voor de boeg was het reeds duidelijk dat onze rood-witte buren hun werkelijk indrukwekkende voorjaarscampagne zegevierend zouden afsluiten, en Rieme dus ditmaal de duimen moest leggen. Voor ons was het nog even nagelbijten of we die 4° plaats zouden weten vast te houden, en dat lag nu in handen van ons viertal Marzena Kania, Chiara Dua, Diziana Vangoidsenhoven en Petra Kerkhofs. Niemand had vooraf durven dromen dat zij meer dan 1 a 2 punten zouden binnenhalen, maar dat bleek dus een fameuze onderschatting te zijn, want zij werden verrassend 8°, in 61”17, en hun bonus van 5 punten bracht ons op een eindscore van 159 punten.

We kwamen amper 2 puntjes tekort voor de bronzen eindpositie, en met een fitte Stefanie, kwetsuurvrije Lukas, en herstelde Floris leggen we zonder pardon het vuur aan de schenen van Rieme. Onze collega’s van DCLA waren finaal de verdiende winnaars, met een eindscore van 193p, voor Rieme dus, 181p, en Lanaken, die ons net voorbleven. Karen, Joris, Marzena en Maarten bleken zondermeer sterke debutanten te zijn, en onze ‘vaste waarden’ van de voorbije jaren lieten ons ook echt niet in de steek, ook niet qua puntenoogst. Vooral Chiara is op dat amper ene jaar fameus gegroeid als atlete !


Volgend jaar zullen we in ieder geval niet naar Mechelen of Zwevegem, nabij Kortrijk, moeten rijden, want die teams konden hier de 11° en 12° plaats niet ontlopen. Daar ondergetekende weet dat onze artikels soms ook al eens in Leuven worden gelezen, wensen we nu al via deze weg onze voorkeur te uiten richting Kessel-Lo. Qua afstand is dat een zeer gunstige stadion voor ons, en wat organisatieniveau betreft is het er altijd bingo. We kunnen maar proberen hé …
Op naar de rest van het zomerseizoen !
rudy
